مصاحبه از: بهاره محبی
عدم اجرای اصلاحات وعده داده شده، ناتوانی در مبارزه و ریشهکنی فساد اداری و تمرکز مجمع عمومی سازمان ملل بر بحران سوریه به جای افغانستان از جمله دلایلی است که رسانه ها و کار شناسان افغان برای نرفتن حامد کرزی به نیویورک از آن ها نام بردهاند.
رئیسجمهور افغانستان، در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت نکرد. یک هفته پس از اینکه دفتر ریاستجمهوری افغانستان اعلام کرد کابل هیچ عجلهای برای امضای توافقنامه امنیتی با امریکا ندارد، سخنگوی این نهاد اعلام کرد که حامد کرزی برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل به افغانستان نمی رود. عدم اجرای اصلاحات وعده داده شده، ناتوانی در مبارزه و ریشهکنی فساد اداری و تمرکز مجمع عمومی سازمان ملل بر بحران سوریه به جای افغانستان از جمله دلایلی است که رسانه ها و کار شناسان افغان برای نرفتن حامد کرزی به نیویورک از آن ها نام بردهاند.
مدتهاست که رسانه ها خبری از افزایش تنشهای کابل و واشنگتن به دلیل مذاکرات پشت پرده امریکا و پاکستان درباره صلح با طالبان بدون حضور دولت افغانستان سخن می گویند. محمد ابراهیم طاهریان، سفیر سابق ایران در افغانستان، در گفت وگو با روزنامه (قانون) به دلایل احتمالی سفر نکردن کرزی به نیویورک و شرایط سیاسی امنیتی انتخاباتی کشور می پردازد.
چرا حامد کرزی به نیویورک نرفت؟
اصولا حضور روسای دولت در مجمع عمومی یک الزام نیست و معمولا وزرای خارجه در این مجمع شرکت می کنند. اما آنچه باعث حدس و گمان ها شده این است که کرزی تقریبا در تمامی این 10 سالی که رئیس دولت افغانستان بوده در تمامی نشستهای بینالمللی شرکت کرده است. اما اگر کارنامه حاکمیت افغانستان را نگاه کنیم می توان گفت که دولت افغانستان ناکارآمده بوده است. بخشی از این ناکارآمدی به دلیل عمل نکردن جامعه جهانی به برخی از تعهداتش و بخشی دیگر هم به دلیل سوءمدیریت و نداشتن تعهد کابل بوده است. یعنی اگر ما 2 سال نخست دولت افغانستان پس از سقوط طالبان را با دولت امروز این کشور مقایسه کنیم به جرات می توان گفت که شرایط به مراتب بد تر از آن زمان شده است. و حامد کرزی اکنون در پایان دوران حاکمیت خود هیچ کارنامه قابل دفاعی ندارد. بنا براین چندان بیراه نیست اگر گفته شود که کرزی به دلیل اجرا نکردن اصلاحاتی که وعده داده بود از جمله مبارزه با فساد اداری ترجیح داده تا به نیویورک نرود.
به هر حال بحث تنش در روابط کابل و واشنگتن مدتهاست که مطرح است. آیا این امکان وجود دارد که کرزی به دلیل آنچه ناخشنودی کابل از مذاکرات پنهانی پاکستان و امریکا به نیویورک نرفته باشد؟
با توجه به سوابقی که وجود دارد اصولا حرف و عمل برخی از دولتمردان از جمله حامد کرزی یکی نیست. با شرایط امروز گفت وگو با طالبان حاصل عملکرد دولت افغانستان است.
بحث وگفت و گو با طالبان را دولت افغانستان سه سال پیش آغاز کرد. زمانی که دولت کابل به همراه انگلیسی ها در منطقه موسی قلعه برای نخستین بار با طالبان وارد گفت و گو شدند و جریان افراط را از یک جریان تروریستی به طرف مذاکره تبدیل کردند و به آن ها رسمیت بخشیدند. بعد ها هم امریکایی ها سوار این موج شدند و فکر می کردند که می توانند مسئله را مدیریت کنند. بر همین اساس هم کابل را دور زدند و هم اسلام آباد را. ولی بهطور کلی بر این باور هستم که گفت و گو با جریان افراط به دلیل این که دستور کار مشخص نیست به نتیجه نخواهد رسید. افغان ها چه حاکمیت و چه افکارعمومی از گفت و گو های صلح یک برداشت دارند و کشورهای فرامنطقه ای و امریکا برداشت دیگری. خارجی ها دنبال خروج کم هزینه از افغانستان هستند و افغانیها دنبال این هستند که به یک صلح برسند. و از آنجایی که جریان افراط و طالبان در حوزه سیاسی قائل به مشارکت نیست معنیاش این است که این امر حاصل نخواهد شد. از طرف دیگر، از آنجایی که طالبان نسبت به خروج تمامی نیروهای خارجی از افغانستان تاکید دارد این هم به نتیجه نمی رسد. لذا به نظر می رسد که در مسئله گفت و گو با طالبان چه از طرف حاکمیت و چه از طرف جامعه بینالملل یک ارزیابی نادرست وجود دارد.
به انتخابات افغانستان اشاره کردید. با توجه به انتخابات دوره قبل و هشدارهایی که از حالا و چند ماه مانده به رایگیری مبنی بر احتمال تقلب در انتخابات شنیده می شود آیا می توان به برگزاری انتخاباتی شفاف در کشور امیدوار بود؟
به دلیل ارتباطی که با دولتمردان افغان دارم چندان مایل نیستم که درباره مصادیق اظهارنظر کنم. اما مشخصا اپوزیسیون فعال افغانستان بر برگزاری انتخاباتی آزاد تاکید دارند؛ البته بر اساس استانداردهای افغانستان. این مسئله است که جامعه جهانی هم بر آن تاکید دارد. لذا اگر بنا باشد ثمره انتخابات به کمک افغانستان بیاید هیچ راهی جز برگزاری انتخاباتی که نتیجهاش مورد قبول همه جریانهای سیاسی و مردم افغانستان باشد نیست. غیر از این هر اتفاقی باعث بد تر شدن شرایط خواهد شد.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/815